REKLAMA I ROZRYWKA

Dla ogłoszeniodawców nie wszyscy odbiorcy, rzeczywiści i poten­cjalni, są jednakowo wartościowi. Część z nich jest po prostu zbyt biedna, część reklamowanych towarów nie potrzebuje. Jaki cel mo­że mieć reklamowanie luksusowych samochodów w prasie popular­nej albo zachęcanie do kupna olejku do opalania w prasie dla Czar­noskórych? Koszt reklamy adresowanej do telewidzów w wieku od 18 do 34 lat jest przeciętnie trzykrotnie wyższy aniżeli reklamy, którą będą oglądać głównie ludzie ponadpięćdziesięcioletni. Jak sarkastycznie zauważył redaktor pisma „Variete”: „ogłoszeniodawcy kupują publiczność jak stado bydła po 2,50 dolara za 1000 sztuk, a lepsze, wyselekcjonowane osobniki nawet po 5 dolarów”. Oczywi­ście są to przykłady skrajne, ale ten sam problem występuje przy zamieszczaniu reklam we wszystkich mediach masowych. Ogłosze­niodawcy operują wskaźnikiem ponoszonych kosztów ogłoszenia na 1000 potencjalnych nabywców; jeśli spadnie on poniżej pewne­go poziomu lub jest wyższy w konkurencyjnym medium, skłonni są natychmiast wycofać się. Ogłoszeniodawcom często bardziej opła­ca się finansowanie mniejszych pism, lecz o bardziej wyspecjalizo­wanym profilu i czytanych przez określone kręgi społeczne (tzw. target, grupa docelowa).  Reklama i rozrywka są podstawowymi współczesnymi formami kultu­ry popularnej. Wynalazki techniczne XIX wieku legły u podstaw nowej formy kultury ludowej zwanej masową. Jej pojawienie wiąże się z wielkonakładową ilustrowaną prasą sensacyjną, ale przełomowe okazały się wynalazki filmu i kina oraz płyty gramofonowej i radia.