Dla ogłoszeniodawców nie wszyscy odbiorcy, rzeczywiści i potencjalni, są jednakowo wartościowi. Część z nich jest po prostu zbyt biedna, część reklamowanych towarów nie potrzebuje. Jaki cel może mieć reklamowanie luksusowych samochodów w prasie popularnej albo zachęcanie do kupna olejku do opalania w prasie dla Czarnoskórych? Koszt reklamy adresowanej do telewidzów w wieku od 18 do 34 lat jest przeciętnie trzykrotnie wyższy aniżeli reklamy, którą będą oglądać głównie ludzie ponadpięćdziesięcioletni. Jak sarkastycznie zauważył redaktor pisma „Variete”: „ogłoszeniodawcy kupują publiczność jak stado bydła po 2,50 dolara za 1000 sztuk, a lepsze, wyselekcjonowane osobniki nawet po 5 dolarów”. Oczywiście są to przykłady skrajne, ale ten sam problem występuje przy zamieszczaniu reklam we wszystkich mediach masowych. Ogłoszeniodawcy operują wskaźnikiem ponoszonych kosztów ogłoszenia na 1000 potencjalnych nabywców; jeśli spadnie on poniżej pewnego poziomu lub jest wyższy w konkurencyjnym medium, skłonni są natychmiast wycofać się. Ogłoszeniodawcom często bardziej opłaca się finansowanie mniejszych pism, lecz o bardziej wyspecjalizowanym profilu i czytanych przez określone kręgi społeczne (tzw. target, grupa docelowa). Reklama i rozrywka są podstawowymi współczesnymi formami kultury popularnej. Wynalazki techniczne XIX wieku legły u podstaw nowej formy kultury ludowej zwanej masową. Jej pojawienie wiąże się z wielkonakładową ilustrowaną prasą sensacyjną, ale przełomowe okazały się wynalazki filmu i kina oraz płyty gramofonowej i radia.
One comment
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
Hi, this is a comment.
To get started with moderating, editing, and deleting comments, please visit the Comments screen in the dashboard.
Commenter avatars come from Gravatar.